Τέσσερα ποιήματα του ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΠΑΠΑΧΑΤΖΗ

ΔΙΧΩΣ ΧΑΡΤΗ 

Κύμα εγεννήθηκα κι αφρός
χρόνια ταξιδεύω δίχως χάρτη
το κορμί μου ψήθηκε  στ΄ αλάτι 
φίλος δεν με ξέρει κι αδερφός.

Ήρθαν κεραυνοί και αστραπές

σ’ είδα τ’ ουρανού προσκυνητάρι 
όπως στ’ ακρωτήρι το φανάρι 
βάλσαμου σκορπάει αναλαμπές.

Νιώθω το κορμί μου  ναυαγό

το γιαλό στα μάτια σου τον  είδα
σπάσε του  μυαλού μου  την  πυξίδα
σ’ άλλες παραλίες να μη βγω.

Μέσα στην πυκνή την καταχνιά
φως χλωμό από ασετυλίνη

ήρθες πριν ξεσπάσει το μπουρίνι
για να σώσεις ξάρτια και πανιά.

Είσαι ό,τι έχω  πιο ακριβό

πως να τ’ αρνηθώ τα δυό σου χείλια
στο σκαρί μου βάλαν  κατρακύλια
δέσε  με σε πέλαγο μη βγω.

Θέλω  στη στεριά να κρατηθώ
βγάζει η ανάσα μου αλμύρα
άπονα μου φόρεσε η μοίρα
σκάφανδρο να ψάχνω το βυθό. 

Αθήνα 25-6-2007

   Παπαχατζής Νικόλαος.-

ΘΕΛΩ ΝΑ ΝΥΧΤΩΝΕΙ

Φοβήθηκε τον ήλιο  η νύχτα  η δειλή
κι εγώ  μ’ ένα φιλί

να τρέμεις σαν το φύλλο  προτού κανείς μας δει
σ’ αφήνω μοναχή.

Μόνο νύχτα  σε βρίσκω λαχτάρα μου κρυφή
κατάρα  λες κι ευχή

το σώμα ανακαλύπτω τυφλά με την αφή
μιλάω στην ψυχή.

Θέλω να νυχτώνει να μην  ξημερώνει
μαύρη συννεφιά

ήλιε  μαρτυριάρη άσε το φεγγάρι
μόνη συντροφιά.

Στου έρωτα  την έλξη που λιώνει το κορμί
τρέμω  για τη στιγμή

και λέω ας μη φέξει βλέφαρο να μην παίξει
ξανά πάνω στη γη.

Μαύρες  κουρτίνες βάζω  φεγγάρι κουρδιστό
να παραμυθιαστώ

μήνες  να σ’ αγκαλιάζω ψαχτά  να σε διαβάζω
στο στρώμα το ζεστό.  

ΝΕΑ ΙΩΝΙΑ 10-2-2009

Παπαχατζής Νικόλαος.-

ΣΤΟΥ  ΚΩΣΤΑΝΤΗ ΤΟΝ ΚΑΦΕΝΕ

Στου Κωσταντή τον καφενέ
πίνουν ακόμα ναργιλέ

με αμανέ

και παίζουνε ταξίμια

της προσφυγιάς συντρίμμια .

Είν’ οι μεζέδες διαλεχτοί

με παστουρμά  κοπανιστή
τους ξέρει από χρόνια

του μάθανε τη συνταγή

πριν έρθει η καταστροφή
της Σμύρνης τα γκαρσόνια .

Στη Σμύρνη είχανε καφέ
στο παραθύρι κατιφέ

και τι καφέ

πάνω στην προκυμαία
με Ελληνική σημαία.

Ένα πρωί του Κωσταντή
η πόρτα έμενε κλειστή

με μια κλωστή

πάνω σε μια νεφέλη
τον πήραν οι Αγγέλοι .

Ο εγγονός του ο Κωστής
της συνταγής συνεχιστής
παράδοση κρατάει

κάθε Σεπτέμβρη την αρχή
μνήμη σε εκείνη τη σφαγή
μαύρο  μπερέ φοράει .

                                                                                                              Παπαχατζής Νικόλαος  .-

                                                                                                                                                             ΝΕΑ ΙΩΝΙΑ 12-2-2008

ΤΟ  ΤΕΙΧΟΣ

Στο τείχος που ντροπιάζει την Ευρώπη
θα ανάψω μοναχός χίλια καντήλια

για εκείνους π’ αγνοούνται κι άλλα χίλια

για αυτούς που περιμένουνε ακόμη

κι ας είναι με καρφιά κλειστοί οι δρόμοι.

Στις εκκλησιές που είναι  κλειστές
βουβός θα προσκυνήσω

το δάκρυ μου  να αφήσω,

κρυφά να κάνω προσευχές
για τις αδιάβαστες ψυχές
στον ουρανό να  φτάνει
καπνός απ’ το λιβάνι.

Στο σύρμα κουρελάκια ματωμένα τα
όνειρα που ‘μείναν απ’ την άλλη
στην πράσινη τα βλέπω με το κυάλι

σαν Μαγιοστέφανα της νιότης πεταμένα
προσάναμμα στου θέρους την αρένα .

ΝΕΑ ΙΩΝΙΑ 10-11-2009

Παπαχατζής Νικόλαος.-

στίχοι: Νίκος Παπαχατζής

Μουσική: Παντελής Θαλασσινός

CD Με δυο ρολόγια 

Χίλια καραβάκια

Συνθέτης: Παντελής Θαλασσινος

Στιχουργός: Νίκος Παπαχατζής

Ο Νίκος Παπαχατζής είναι μηχανολόγος, ποιητής και στιχουργός.