"The leaves of grass" Walt Whitman

Πηγή:http://whitmanarchive.org

Οι πρώτες προσπάθειες συγγαφής του "The leaves of grass" περίπου το 1854.

I CELEBRATE myself;
And what I assume you shall assume;
For every atom belonging to me, as good belongs to you.
I loafe and invite my Soul;
I lean and loafe at my ease, observing a spear of summer grass.	5
Houses and rooms are full of perfumes—the shelves are crowded with perfumes;
I breathe the fragrance myself, and know it and like it;
The distillation would intoxicate me also, but I shall not let it.
The atmosphere is not a perfume—it has no taste of the distillation—it is odorless;
It is for my mouth forever—I am in love with it;	10
I will go to the bank by the wood, and become undisguised and naked;
I am mad for it to be in contact with me.
2 The smoke of my own breath;
Echoes, ripples, buzz’d whispers, love-root, silk-thread, crotch and vine;
My respiration and inspiration, the beating of my heart, the passing of blood and air through my lungs;	15
The sniff of green leaves and dry leaves, and of the shore, and dark-color’d sea-rocks, and of hay in the barn;
The sound of the belch’d words of my voice, words loos’d to the eddies of the wind;
A few light kisses, a few embraces, a reaching around of arms;
The play of shine and shade on the trees as the supple boughs wag;
The delight alone, or in the rush of the streets, or along the fields and hill-sides;	20
The feeling of health, the full-noon trill, the song of me rising from bed and meeting the sun.
Have you reckon’d a thousand acres much? have you reckon’d the earth much?
Have you practis’d so long to learn to read?
Have you felt so proud to get at the meaning of poems?
Stop this day and night with me, and you shall possess the origin of all poems;	25
You shall possess the good of the earth and sun—(there are millions of suns left;)
You shall no longer take things at second or third hand, nor look through the eyes of the dead, nor feed on the spectres in books;
You shall not look through my eyes either, nor take things from me:
You shall listen to all sides, and filter them from yourself. http://www.bartleby.com/142/14.html
(. . .) Ο Γουίτμαν θέλησε η ποίησή του να γίνει «ένα τραγούδι της μεγάλης περηφάνειας που ο άνθρωπος νοιώθει για τον εαυτό του», και για να το πετύχει δεν αναγνώρισε κανένα όριο στην έρευνα της περίπλοκης ανθρώπινης ψυχολογίας, δίνοντας έτσι αφορμή στις κατηγορίες των πουριτανών και στις διώξεις των φιλισταίων. Παράλληλα επιχείρησε να δώσει μια δική του εκδοχή του αμερικανικού ονείρου, όπως εκείνος το έβλεπε, εναρμονισμένο με τις μεγάλες μεταμορφώσεις της κοινωνίας των οποίων υπήρξε μάρτυρας και προφήτης. Η ποίησή του είναι ένας πλατύς ρωμαλέος ποταμός που εξυμνεί τη Φύση και τον Άνθρωπο, γεμάτη λυρισμό, ερωτισμό, παγανιστικές τάσεις, ψυχολογικές προσεγγίσεις, φιλοσοφικές νύξεις, πολιτικές παρατηρήσεις, κοινωνική κριτική, μεταφυσικές εκλάμψεις. Δικαίως θεωρείται ο θεμελιωτής της αμερικανικής ποίησης, ο οποίος επηρέασε και επηρεάζει διαχρονικά όλους τους μετέπειτα ποιητές. (ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΤΗΣ ΕΚΔΟΣΗΣ) June 1871 issue of the Galaxy, where Whitman first published "O Star of France!"